Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Τα παλιά σαπισμένα ξύλα και κεραμίδια, ηλικίας 180 χρόνων, ξαναχρησιμοποιούνται στη στέγη του Αγίου Γεωργίου...

Με την ιστορία της, στο παρά πέντε κατάρρευσης του Αγίου Γεωργίου, κάτι δεν πάει καλά, μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, πολλά δεν πάνε καλά...

Είδαμε τις απαιτήσεις του ΚΑΣ, που φτάνουν στα 2,5 εκατομμύρια Ευρώ και άγνωστο χρόνο ολοκλήρωσης των έργων, αλλά έχουμε και τα εδώ περίεργα για την επιδιόρθωση της στέγης, τουλάχιστον να μην μπαίνουν τα νερά μέσα στο ναό.

Όπως έχω γράψει και πάλι, δεν είμαι ειδικός, ούτε τον παριστάνω, κοινό νου νομίζω πως διαθέτω για να μπορώ να κρίνω, ότι τα σάπια ξύλα και κεραμίδια που ξαναμπαίνουν, μαζί και με κάποια καινούργια, όταν έχουν ταλαιπωρηθεί κοντά δύο αιώνες από τον ήλιο, τη βροχή και τον αέρα, δεν είναι δυνατόν να αντέξουν για πολύ καιρό.

Αυτό θέλουμε; Να μην προλαβαίνουμε να φτιάχνουμε το ένα και να χαλάει το άλλο;


Οι σύγχρονες τεχνικές και τα υλικά, καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις ώστε να διατηρηθεί το χρώμα και το ύφος του μνημείου, όσο για το κόστος, ελάχιστα θα επιβαρυνθεί ώστε να γίνει δουλειά που θα κρατήσει για χρόνια.

Η Αρχαιολογική Υπηρεσία και οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου Ναυπλιέων πρέπει να ξαναδούν το θέμα όσο υπάρχει καιρός.

Η ευθύνη τους είναι δεδομένη, πιστεύω ότι δε θα ήθελαν να δουν σε δυο τρία χρόνια, να εμφανίζονται τα ίδια προβλήματα...

Prefadoros