Οδός Χατζηκώστα, Αμπελόκηποι, ανοίγω και βρίσκομαι στο δρόμο.
Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται η Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας και ακριβώς απέναντι η Γιουγκοσλάβικη, τότε, Πρεσβεία.
Ένα τεθωρακισμένο είναι στημένο μπροστά στην Πρεσβεία, στη Λεωφόρο, αλλά ψιλοκοιμισμένος όπως είμαι και ως συνήθως αργοπορημένος, δεν δίνω σημασία και συνεχίζω από τη Σούτσου για το σχολείο.
Το τρίτο Λύκειο Αθηνών, συστεγαζόταν με το δέκατο, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω, στην Παναγή Κυριακού, δίπλα στο Αναμορφωτήριο Θηλέων και παραδίπλα η θρυλική Λεωφόρος, το γήπεδο της Πανάθας.
Φτάνω στο σχολείο και μπαίνω στο προαύλιο, μέχρι τότε, αν θέλετε το πιστεύετε, δεν έχω πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει.
Εκεί τα πράγματα αλλάζουν, πέφτω σε ένα πηγαδάκι που ο συμμαθητής μου ο Ντρ...... διηγιέται πως συνέλαβαν τον αδερφό του, φοιτητή στο Μετσόβιο, και πιο πέρα ο φίλος μου ο Παρασ...... λέει για το νυχτερινό βίαιο ξύπνημα για να πάρουν τον πατέρα του.
Τι έγινε ρε παιδιά; τι τρέχει; τι λένε αυτοί; τι συμβαίνει;
Μας έδιωξαν χωρίς να κάνουμε μάθημα. Κάποιοι είπαν να πάμε για μπάλα, όπως συνηθίζαμε. Οι περισσότεροι έφυγαν με τα κεφάλια σκυμμένα.
Γύρισα στο σπίτι, ο αδελφός μου ήδη την είχε κοπανήσει. Πήρα την κιθάρα, γρατζούνισα κάτι από Rolling Stones.
Η πουτάνα η ζωή σε ξεπερνάει, τι να σου κάνει και ο Mick Jagger.
Απλά διαλέγεις, και πορεύεσαι.
Prefadoros