Βλέποντας τις φωτογραφίες από την κοπή της πίτας, τη Δευτέρα το απόγευμα 28-1-2013, μελαγχόλησα και εξοργίστηκα.
Μιζέρια, μια τυπική παρουσία από τρεις μόνο αιρετούς, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Παναγιώτη Μπούκουρη, το Σύμβουλο Ανδρέα Βασιλείου και τον Πρόεδρο της Δημοτικής Ενότητας Ναυπλίου Θάνο Κοτίτσα.
Μου θύμισε αγγαρεία, όχι των παρισταμένων, άντε να βγάλουμε την υποχρέωση, που οι φανφάρες σε άλλες εκδηλώσεις που έχουν δημοσιότητα και πιθανό εκλογικό όφελος.
Αυτό ισχύει για όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους, όλων των παρατάξεων, κυρίως βέβαια για το Δήμαρχο και τους Αντιδημάρχους.
Όχι γιατί κατ΄ανάγκη τους γουστάρουν οι γέροντες, απλά ίσως να παρηγορούνται ότι στην πόλη τους κάποιοι δεν τους ξεχνούν και μάλλον αυτό τους φτάνει.
Πως όμως να πάνε οι αιρετοί εκλεκτοί του λαού; Πρέπει να αντιμετωπίσουν και τους απλήρωτους εργαζόμενους, για πολλούς μήνες, του Ιδρύματος που στέκονταν μαζεμένοι σκυθρωποί και λυπημένοι, για την κατάντια του Ιδρύματος και τη δική τους τύχη.
Αυτή είναι η κοινωνία μας σήμερα, ούτε οι άλλοι εργαζόμενοι στο Δήμο δεν αντιδρούν, δεν διαμαρτύρονται.
Ποιος να ασχοληθεί σοβαρά με τους απόμαχους, χάσανε την όποια δύναμη είχαν, ποιος να ασχοληθεί με εργαζόμενους που δεν πληρώνονται, ψιλά γράμματα, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες.
Υπάρχει κράτος δικαίου σε αυτή τη χώρα; Υπάρχει Διοίκηση στο Γηροκομείο να δώσει απαντήσεις; Υπάρχει Αντιπολίτευση να αντιδράσει;
Σιχάθηκα, ώρες ώρες λέω να τα παρατήσω, από την άλλη, δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση ότι κερδίσατε.
Ότι κερδίσατε άκοπα τα λάφυρα της εξουσίας σας.
Με κόπο και τύψεις θα είναι. Ντυμένες από τις Ερινύες.
Prefadoros